Dit is een vertaling. Klik hier voor het originele artikel in het Engels.

Ze worden de PIGS genoemd: Portugal, Ierland, Griekenland en Spanje. Wat ze met elkaar gemeen hebben is dat ze allemaal te maken hebben met tekorten en schulden die nationale wanbetalingen en het uiteenvallen van de Europese Unie zouden kunnen veroorzaken.

Wat bracht de PIGS aan de rand van de afgrond? Het zijn allemaal neo-socialistische staten die in welvaart voor armen, goede werkloosheidsvoorzieningen, toegankelijke zorg, vroege pensionering en geriefelijke pensioenen voorzien. Het merendeel verbruikt jaarlijks 40 tot 50 procent van zijn bruto binnenlands product, een verpletterende last voor de private sector.

Stervende populaties is een tweede oorzaak. Na twee wereldoorlogen verloren de Europeanen hun geloof en omhelsden ze het hedonisme en materialisme, la dolce vita. Grote families vielen uit de gunst. Vrouwen ontdeden zich van huwelijk en baby´s en gingen aan het werk. Voorbehoedsmiddelen en abortus werden in elk land welwillend beschikbaar gemaakt en zo niet, dan net over de grens.

Het vruchtbaarheidscijfer van Europa is 30 jaar lang beneden de 2,1 kinderen per vrouw geweest, die nodig zijn om een bevolking te vervangen. In Rusland en de Oekraïne verdwijnen jaarlijks een miljoen mensen. In West Europa gaat het sterven van de inheemse bevolking stilletjes door, terwijl Derde Wereld populaties de lege plaatsen op komen vullen, die zijn overgebleven door de geaborteerden en de onbevruchten.

In Duitsland zijn er Turken. Pakistani´s, Indiërs, Arabieren en Caraïbische bevolkingsgroepen zitten in Groot Brittannië. Algerijnen, Tunesiërs en Marokkanen bezetten de zuidkust van Frankrijk en de banlieues rond Parijs.

Deze nieuwkomers hebben noch de opleiding, noch de vaardigheid van de Europeanen. Zodoende verdienen ze minder en dragen ze minder bij in belastingen, maar consumeren ze meer aan sociale steun per hoofd van de bevolking.

Terwijl het aantal jonge mensen dat toetreedt tot de Europese arbeidsmarkt afneemt, groet het aantal senioren en bejaarden. En de gepensioneerden leven dankzij de vooruitgang in medische zorg lang. Zodoende groeit de last van pensioenen en medische zorg gestadig en daarmee ook de behoefte aan hogere belastingen en grotere bijdragen van de mensen die werken.

Dan is er nog de globalisering. In Europa zijn de lonen en belastingen, evenals de regeldruk hoog, de vakbonden sterk en advocaten alomtegenwoordig. Producenten besteden, om kosten te besparen, bedrijfsactiviteiten uit naar landen waar arbeid goedkoop en overvloedig is, waar vakbonden niet bestaan of zwak zijn, en gezondheids-, veiligheids- en milieubeleid laks is. Welkom in China.

Griekenland is het eerste Europese land dat stuk is gelopen. Als EU-lidstaat is ze verplicht om haar tekort onder de 3 procent van het BNP te houden. Maar het tekort van dit jaar is 12,7 procent en Athene is genoodzaakt om alleen al $75 biljoen aan staatsleningen uit te schrijven om het tekort en de rente op termijnleningen te financieren.

De beurzen kwalificeren de Griekse staatsleningen echter als riskant. Om te lenen moet Athene meer dan dubbel zoveel rente betalen als Duitsland. Geconfronteerd met stakingen door ambtenaren en studenten, lijkt Athene de politieke wil te ontberen om de bezuinigingen door te voeren die nodig zijn om de begroting weer in evenwicht te krijgen.

Terwijl Portugal, Ierland en Spanje blijven blindstaren, nadert voor Griekenland het moment van de waarheid. Blijft ze in gebreke, dan zullen hun staatsleningen ook in waarde kelderen uit angst voor tekorten op tekorten, en zal het rentetarief ook voor hen stijgen. Zij kunnen dan ook op de “Argentijnse tour” raken.

De crisis in de EU zou dan als een crisis in de Verenigde Staten zijn wanneer Californie niet aan zijn renteverplichtingen op staatsleningen kan voldoen en de rentetarieven op andere gemeentelijke leningen tot in de dubbele cijfers zijn gestegen.

Is er een uitweg?

Een optie is dat de EU Griekenland te hulp schiet met een enorme lening. Maar als Griekenland nu al niet aan haar renteverplichtingen kan voldoen, hoe kan ze deze lening dan terugbetalen? En als de EU Griekenland nu al niet kan dwingen om bezuinigingen door te voeren, wat voor een stok achter de deur zou de EU hebben nadat het Griekenland te hulp is geschoten en de huidige druk op haar regering heeft weggenomen.

Een tweede optie is om het Internationaal Monetair Fonds erbij te halen, welk harde voorwaarden stelt aan landen die IMF-leningen ontvangen – de Derde Wereld therapie. Maar ook hier zouden problemen rijzen.

Ten eerste zou het toegeven aan het beeld als zou de EU zijn eigen begroting niet kunnen regelen. Ten tweede is Uncle Sam de grootste betaler aan het IMF.

Waarom zou Amerika Griekenland uit de problemen helpen, terwijl de EU groter en rijker is en in 2009 niet meehielp om Californië uit de problemen te helpen? Dat deed het “stimulus package”, waar de EU niets aan bijdroeg.

Daar waar Griekeland vandaag terecht is gekomen zullen we allemaal aankomen.

In elk Westers land groeit de overheid buiten het draagvermogen van belastingbetalers. Tekorten en schulden rijzen de pan uit. Er worden niet genoeg kinderen geboren om de plaats van hun ouders in te nemen. Arme immigranten, die meer consumeren dan ze bijdragen, komen om de lege plaatsen te vullen. Het bevolkingsaandeel ouderen en bejaarden groeit. Bedrijven zeggen het Westen vaarwel en gaan offshore naar lage lonen landen.

Het Westen begint op gisteren te lijken, terwijl het Oosten op morgen begint te lijken.

Het Westen nadert een crisis van kredietwaardigheid en democratie. We zullen zien of de democratie, dat populair werd door royaal aan allen bijstand te verlenen, sterk genoeg is om een begin te maken met het aanpakken van de crises. Of zal de democratie proberen om de last op de producerenden te stapelen totdat ze rebelleren of vertrekken?

Bron: The American Cause